مرارت دوری

تصدقت؛ بی‌تابی و دلتنگی نکن. فاصله‌ی میان کاغذ‌ها اگر ازدیاد کرده، البته از مشغولیات دولتی و مزاحمت‌های حکومتی است. لکن کلهم ساعات، شما منظور خاطرِ ما هستید. فی‌الواقع خدای تعالی، از فضل و مرحمت‌ش همه چیز به شما داده، سوای حوصله.

قوام ما، به صبر و تحمل شماست و الا تحملِ مرارتِ دوری برای ما هم خارج از طاقت شده‌است. این شب‌هایتان را از دعا به ما خالی نکنید که فی‌الحال، کمیت‌مان لنگ و راهِ دراز باقی‌است. تازیانه‌ی تقدیر هم که شهریار و رعیت نمی‌شناسد، پیچیده به گرده‌مان.

غرض، «حکایت دل بر دل‌دار» بود و استفسار احوال، که انگار تلخی روزگارمان این کاغذ را هم مستثنی نکرد. علی‌الدوام به یاد شمائیم که حلاوتِ خاطره‌تان علت حیات ماست.