آغاز دفتر جدید

قحطی ورق کاغذ است. حتی به رغیب‌الممالک فرموده‌ایم ببیند در استانبول یا بلاد غربی‌تر ممکن نیست به خرج دربار نوشته‌های ما را چاپ کنند؟ می‌گوید تحریم‌ایم.

نور ببارد به قبر والده‌ی این مسیو عباس‌قلی خان به خاطر تحفه‌ای که این نوبه از فرنگ آورد و حل‌المسائل ما شد. شکر رب جلیل، جبران خط خوش‌مان را هم می‌کند. عجالتاً دستمان با تکمه‌های این ماسماسک اخت نشده، طول می‌کشد تا حروف را پیدا‌کنیم.

البته عباس‌قلی خان گفت که رعیت می‌توانند حاشیه بنویسند بر نوشته‌های ما که اندکی مایه‌ی کدورت شد.  لاجرم تن داده‌ایم به خواسته‌ی اللهی و متوسلیم به ستار العیوب بلکه خلائق مراعات رقت عواطف و قلت صبر ما را بکنند.

مصیبت است یا امتحان اللهی که ما در مملکت خودمان برای نوشتن چهار خط روزانه باید متوسل به این قسم صنایع موهومه‌ی دول متخاصم شویم.